Chodzą słuchy, że miłośnicy horoskopów są niedoinformowani, bo nie dość że znaki zodiaku się poprzesuwały, to na domiar złego istnieje ich nie dwanaście - jak dotychczas sądzono - lecz trzynaście. Tym "pechowym" ma być Wężownik. Astrologowie odpowiadają krótko: - "To bzdura!". Nie ulega wątpliwości, że znaki przesunęły się względem gwiazdozbiorów, ale po pierwsze, zodiak to przecież zupełnie co innego niż konstelacje gwiazd, a po drugie, o Wężowniku i jego najjaśniejszej gwieździe - Rasalhague wiedzieli już antyczni astrologowie. Krytycy horoskopów powinni chyba najpierw odrobić lekcje z astrologii. Skąd wziął się zodiak? Historia zodiaku sięga VII wieku kiedy to Babilończycy zaczęli grupować poszczególne konstelacje gwiezdne, nadając im określone nazwy. Spośród setek gwiazd tworzących konkretne zbiory, owe gwiazdozbiory właśnie, znalazły się takie, które miały i nadal mają znaczenie szczególne. Gwiazdozbiory zodiakalne, bo o nich mowa, to - najkrócej rzecz ujmując - dwanaście konstelacji położonych w pasie tzw. pozornej drogi Słońca, czyli ekliptyki, po której wędrują planety okrążające naszą Dzienną Gwiazdę. Jednak kiedy w III wieku wiedza astrologiczna zawędrowała do antycznej Grecji, konstrukcja zodiaku została poddana matematycznemu doprecyzowaniu. Uzgodniono, że zwierzyniec niebieski jest kosmicznym kołem (360°) podzielonym na dwanaście równych segmentów, a więc znaków, z których każdy liczy po 30° (12 × 30° = 360°). Ten matematyczny twór szybko został zweryfikowany przez greckiego uczonego Hipparcha (II w. który odkrył tzw. precesję, czyli zjawisko przesuwania się punktu równonocy wiosennej na tle gwiazdozbiorów. Innymi słowy, Hipparch oderwał zodiak od gwiazdozbiorów, udowadniając, że zwierzyniec niebieski to w istocie samodzielny byt matematyczno-astronomiczny, a jego związki z konstelacjami gwiezdnymi są dużo bardziej luźne, niż się to Babilończykom wydawało. Od tamtego czasu astrologowie doskonale zdają sobie sprawę z tego, że zodiak nie pokrywa się z gwiazdozbiorami, bo kiedy Słońce wchodzi w pierwszy znak, w Barana, rozpoczynając tym samym astronomiczną wiosnę, a więc gdy osiąga punkt równonocy wiosennej, to wcale nie znaczy, że wchodzi tym samym do gwiazdozbioru Barana. W istocie nasza Dzienna Gwiazda wędrując przez znak Barana znajduje się dziś na tle konstelacji Ryb, ściślej mówiąc w gwiazdozbiorze Ryb. Wielkie epoki astrologiczne Co więcej, obliczono, że punkt równonocy wiosennej potrzebuje prawie 26 tysięcy lat, aby wykonać pełen obrót względem wszystkich gwiazdozbiorów zodiakalnych. Oznacza to, że mniej więcej raz na ponad 2100 lat cofa się on do innej konstelacji. Jeżeli więc w starożytności początek znaku Barana pokrywał się z gwiazdozbiorem Barana, to kilkaset lat później przesunął się on już do konstelacji Ryb. To właśnie dlatego astrologowie mówią, że w czasach Jezusa nastała Era Ryb, która trwała przez kolejne dwa tysiące lat. Teraz zaś ludzkość stoi u progu Ery Wodnika, nowej epoki, która ma kompletnie przemodelować świat, w jakim żyjemy. Jeżeli więc astrologowie nie dostrzegaliby precesji, a więc owego przesuwania się zodiaku względem gwiazdozbiorów, jakimż to cudownym sposobem mówiliby wówczas o erze Ryb, czy o erze Wodnika? A przecież o doktrynie wielkich astrologicznych epok można przeczytać w niemal każdym podręczniku do astrologii. Jednakże krytycy, w tym rozsławiony ostatnio astronom Park Kunkle z Minnesota Planetarium Society uważają, że astrologowie są niedoinformowani, gdyż rzekomo mają nie zauważać tego, iż ze względu na precesję znaki zodiaku nie pokrywają się z gwiazdozbiorami o tej samej nazwie. Ich zdaniem powoduje to, że horoskopy się nie sprawdzają. Zodiak i gwiazdozbiory To, czy horoskopy się sprawdzają, czy nie, jest kwestią odrębną. Natomiast każdy astronom, w tym także Park Kunkle wie, że zodiak został celowo stworzony jako precyzyjny przyrząd pomiarów astronomicznych, służący między innym do dokładnego wyznaczania położenia Słońca oraz planet na ekliptyce. To, kiedy Słońce pozornie wchodzi w dany znak zodiaku, jest niesłychanie ważne nie tylko dla astrologów. Na podstawie rocznej wędrówki Słońca opiera się przecież kalendarz, a także pory roku. Kiedy bowiem Słońce przechodzi przez punkt równonocy wiosennej, a więc gdy znajduje się ono w miejscu, w którym równik niebieski przecina się z ekliptyką, rozpoczyna się astronomiczna wiosna. Oznacza to tym samym, że Słońce wchodzi do znaku Barana, co zwykle ma miejsce około 20 marca (w roku 2011 dojdzie do tego 21 marca o godz. 00:20 czasu polskiego). Gdy po trzech miesiącach, przemierzając znak Byka, a później Bliźniąt, dotrze ono do znaku Raka, rozpocznie się nowa pora roku - lato (przesilenie letnie) Gdy zaś znajdzie się w znaku Wagi, nastanie jesień (równonoc jesienna). Zima zaś rozpocznie się wraz z wejściem Słońca do znaku Koziorożca (przesilenie zimowe). Znaki zodiaku, a więc dwanaście odcinków na ekliptyce (pozornej, rocznej drodze Słońca i planet) służą więc między innymi precyzyjnemu określeniu pór rok. Astrologowie uważają dodatkowo, że kiedy Słońce znajduje się przykładowo w znaku Barana, rodzą się zodiakalne Barany, kiedy znajduje się ono w Wadze, na świat przychodzą zodiakalne Wagi. I dzieje się tak pomimo tego, że gwiazdozbiór Barana przesunął się do znaku Byka, a gwiazdozbiór Wagi do Panny. Wbrew powszechnemu przekonaniu, gwiazdozbiory mają niewiele wspólnego z horoskopami. Od czasów Klaudiusza Ptolemeusza, greckiego uczonego, który w II w. napisał słynny traktat astrologiczny Tetrabiblos, obszernie cytowany przez astrologów wszystkich epok, pozycje Słońca i planet w horoskopach wyznaczano względem ekliptyki, a więc znaków zodiaku, a nie względem gwiazdozbiorów. Nie znaczy to jednak, że wschody czy kulminacje gwiazd albo ważne koniunkcje gwiazd z planetami nie interesują astrologów. Pod znakiem Wężownika Dla astrologii kompletnie nieistotny pozostaje fakt, że w 1928 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła granice wszystkich 88 gwiazdozbiorów, z których wynika, że w pasie ekliptyki znajduje się nie dwanaście gwiazdozbiorów zodiakalnych, lecz trzynaście. Dzieje się tak dlatego, że pomiędzy gwiazdozbiorami Skorpiona i Strzelca wyodrębniono także gwiazdozbiór Wężownika (Ophiuchus), którego południowy skrawek leży w pasie ekliptyki, a więc na ścieżce dwunastu znaków zodiaku. To jednak nie znaczy, że w związku z tym należy demontować całą ideę zodiaku i przekonywać miłośników horoskopów, że osoby urodzone w dniach 30 listopada - 17 grudnia są spod znaku Wężownika, bo wtedy właśnie Słońce znajduje się na tle tego gwiazdozbioru. Trzeba podkreślić, że konstelacja Wężownika była bardzo dobrze znana antycznym astrologom. Pisał o niej już rzymski poeta Maniliusz (I w. łącząc Wężownika z Eskulapem, greckim Asklepiosem, bogiem sztuki medycznej i uzdrawiania. Wielką sławą cieszyła się również najjaśniejsza gwiazda tego gwiazdozbioru, Rasalhague, położona obecnie w 22. stopniu znaku Strzelca. Jej znaczenie podkreślał już Ptolemeusz. Gdy w horoskopie znajdzie się ona w złączeniu z Księżycem, ma dawać rozgłos osobom zajmującym się religią, a gdy będzie w koniunkcji z Merkurym, obdarzy urodzonych bystrym umysłem i sprawi, że łatwo zdobędą wykształcenie. Wbrew temu, co mówią krytycy, astrologowie biorą pod uwagę Wężownika, ale nie traktują go jako znaku zodiaku, bo takiego nie ma i nigdy nie będzie, lecz wyłącznie jako gwiazdozbiór znany już starożytnym. Argumenty o Wężowniku i przesunięciu znaków zodiaku, mające zdyskredytować astrologię, w istocie kompromitują jej krytyków, którzy chyba nie do końca zdają sobie sprawę z tego, co usiłują podważać. PIOTR PIOTROWSKI - dr n. hum., filozof, astrolog. Specjalizuje się w filozofii religii oraz w historii doktryn i idei astrologicznych. Autor wielu książek, min. Jung i astrologia (2002), Małe planety (2010). Od wielu lat pracuje jako profesjonalny astrolog.

Papilot.pl. Ranking piękna obejmuje wszystkie znaki zodiaku, jednak 4 z nich okazują się bezkonkurencyjne. Sprawdź, czy ty także wzbudzasz powszechny zachwyt. Fot. Unsplash (Amirr Zolfaqari) atrakcyjność fizyczna. Na każdym kroku słyszymy, że wygląd to nie wszystko. Przyjaznym usposobieniem jesteśmy w stanie nadrobić wizualne braki.

znaki zodiaku to bzdura